Heb jij een lievelingsplant thuis? Eentje die jou vlinders in je buik geeft? Ik wel, en het is niet eens een geweldig schitterend exemplaar. Hoewel ik wat dat betreft makkelijk kan kiezen, want mijn huis is groen. Niet zo maar een beetje. Nee, écht groen door alle planten die ik in de loop der jaren om mij heen heb verzameld.
Mooie exotische exemplaren, frisse stoere planten van eigen bodem, hangplantjes, schaduwliefhebbers en zonaanbidders in alle soorten en maten van dun tot dik, van klein tot groot.
En toch is er eentje bij die voor mij speciaal is, het is eerder een tobber dan een topper. Maar juist dat maakt dat ik verliefd ben op deze plant. Het is mijn zelfgekweekte palmpje van Mallorca. Het zaadje heb ik ooit gekregen van mijn dochter toen zij daar een half jaar op stage was en ik haar thuis erg miste. Ik kon hier niet voor haar zorgen, dus gaf ik mijn liefde aan dit nog ongeboren plantje. Met veel zorg en aandacht zag ik na enkele maanden ineens een groen blaadje opkomen. Ik was de koning te rijk, volgde het groeiproces op de voet en koesterde mijn miniplantje.
Nu acht jaar later is het een grappige plant, helemaal niet groot of zo, maar voor mij heel dierbaar.
Ik denk dat het juist de bijzondere herinneringen zijn die je aan je plant hebt, die hem maken tot jouw favoriet. Hoe je hem ooit kreeg bijvoorbeeld of juist van wie of toen hij weer opleefde na ziek te zijn geweest. Die gebeurtenissen maken hem specialer dan al die andere planten.
Herkenbaar?